Michael Jordan

MICHAEL JORDAN:

Michael Jordan is een gepensioneerde Amerikaanse basketballer. Door de jaren heen heeft de National Basketball Association de beste spelers aller tijden gekoesterd en geproduceerd. Met spelers als Lebron James, Stephen Curry, Kevin Durant en nog veel meer die nog steeds schitteren, past niemand in de schoenen van MJ. Deze atleet is de Messi of Eminem van dit spel. Velen, waaronder de NBA, erkennen hem als de beste aller tijden.

Michael Jordan, 57 jaar oud, speelde vijftien seizoenen in de competitie. In zijn lange carrière domineerde Michael de industrie door hard werken en vastberadenheid. Het succes was duidelijk zichtbaar op het veld en in het leven, want hij won zes kampioenschappen voor de Chicago Bulls. Naast de titels werd hij genomineerd voor zes MVP-awards en won hij er vijf van de zes. Deze atleet is beroemd in de VS en ook over de hele wereld.

Bijgevolg gaf de NBA hem in de jaren 80 en 90 krediet voor de invloed die hij internationaal had op de franchise. Als je vandaag de dag iemand vraagt ​​wie MJ is, krijg je ongetwijfeld het juiste antwoord.

Toen hij in 1984 bij de Bulls kwam, had hij meteen impact. De atleet betoverde fans met zijn scorend vermogen en ze werden meteen verliefd op zijn stijl. Tijdens het spelen voerde hij ongelooflijke dunks uit die spelers en toeschouwers versteld deden staan. Naast de competitiewedstrijden organiseert de NBA ook andere evenementen, zoals Slam Dunks.

Deze wedstrijd brengt de beste dunkers van het seizoen samen. Het was tijdens een van deze evenementen dat hij de namen Air Jordan en His Airness kreeg vanwege het dunken vanaf de vrije worplijn. Zelfs vandaag de dag proberen andere atleten deze techniek bij zulke gelegenheden ter ere van hem.

Als persoon heeft hij veel eigenschappen. Michael heeft zowel in films gespeeld als zijn geluk beproefd in het zakenleven. Een van zijn bestverkochte films is Space Jam, waarin hij zichzelf speelt. Succes zowel in de rechtbank als daarbuiten definieert zijn vaardigheden. In zijn illustere carrière ging hij een paar keer met pensioen en alle games die hij speelde nadat hij eruit was geweest, maakten nog steeds indruk.

De vele onderscheidingen die hij in zijn leven heeft gekregen, blijven hem tot de groten van de sport maken. Tot de rijkste Afro-Amerikanen behoren is een doel dat onvoorstelbaar lijkt, maar echt definieert waar kampioenen van gemaakt zijn. Het is fascinerend hoe hij nog steeds enorme hoeveelheden geld verdient dan de huidige top NBA-sterren.

In deze boeiende blog nemen we u, de lezer, mee door het leven van een icoon, vader, ondernemer en atleet.

Bescheiden begin

Michael Jeffrey Jordan kwam in dit universum midden februari 1963 in het Cumberland Hospital in Brooklyn, New York. Hij werd samen met zijn vier andere broers en zussen door hun ouders opgevoed. Zijn moeder Deloris Jordan werkte in een bank, terwijl de vader, James R Jordan, supervisor van apparatuur was. Toen hij een paar maanden oud was, verhuisden zijn ouders van Brooklyn naar Wilmington in North Carolina.

Er wordt niet veel over hem verteld voordat hij naar de middelbare school ging, maar als jonge jongen bracht zijn vader hem essentiële eigenschappen zoals hard werken bij, terwijl zijn moeder hem leerde naaien en de was doen.

MJ toonde zijn interesse in sport al vanaf het begin. Veel van 's werelds beste atleten beweren dat het bereiken van grootsheid begint als ze jong zijn. Dit liet hij zien toen hij lid werd van Emsley A Laney High School. Tijdens zijn tijd op de instelling speelde hij basketbal, voetbal en honkbal.

Dit presenteert Michael als een allround atleet. Zijn wens om zijn school te vertegenwoordigen in basketbaltoernooien werd ingekort vanwege zijn lengte. In die tijd was hij 5 voet, 11 inch lang en het team vertelde hem dat hij te klein was om te spelen.

Ondanks dat hij werd afgewezen, werd hij opgeroepen om in het juniorenteam te spelen. Jordan raakte geïnspireerd om te bewijzen dat hij een goede atleet was met een unieke speeltechniek. Hij verraste velen, want hij scoorde gemiddeld 40 punten in de meeste wedstrijden. Michael bleef hard trainen en met de tijd groeide hij. Al snel merkte de hoofdcoach zijn werktempo op en riep hem naar het hoofdteam.

Hoewel hij niet veel campagnes speelde, maakte hij in de laatste twee wedstrijden meer dan 25 punten in elke wedstrijd. Dit waren tekenen van de wording van een speler van wereldklasse. Bovendien leverde zijn succes daar hem een ​​plek op in de McDonald All-American-wedstrijd van 1981. Dit deed hij toen hij nog een senior was.

In de VS zijn de meest bekeken competities NBA, NFL en Major Baseball League. Atleten in deze franchises geloven dat collegesport een cruciale rol speelt in het opbouwen van hun merk als sportpersona's. Daarom is de universiteit waar je na de middelbare school voor wordt geselecteerd, cruciaal voor je succes.

Om deze reden proberen individuen te worden gecontracteerd door de beste instituten van het land. Michael Jordan's statistieken waren indrukwekkend op de middelbare school; vandaar dat universiteiten als North Carolina, Duke, Syracuse, South Carolina en Virginia streden om zijn handtekening.

Kiezen tussen deze goede instituten met aantrekkelijke programma's zou lastig voor hem worden. Uiteindelijk besloot Jordan om in Carolina te blijven, aangezien hij zich had aangesloten bij de University of North Carolina. Aan de instelling studeerde hij culturele geografie.

MJ's College-record

In North Carolina speelde Jordan onder Dean Smith. Hij was een perfecte keuze voor de filosofie van de hoofdcoach, die hij imponeerde. Tijdens zijn eerste jaar scoorde hij gemiddeld 13,4 punten per wedstrijd en leidde hij zijn team naar de NCAA Championship-overwinning tegen Georgetown in 1982. Deze indrukwekkende prestatie leverde hem de Freshman of the Year Award op.

Bovendien zette hij zijn fantastische vorm voort en werd hij in zowel 1984s als 1985s NCAA All-American First Team genoemd. Bovendien bleven zijn inspanningen niet onbeloond, want hij zou opnieuw worden uitgeroepen tot de Naismith and Wooden College Basket Player of the Year-titel.

In de geschiedenis van de NBA worden sommige spelers al vroeg gedraft, nog voordat ze zijn afgestudeerd. Shaquille O'Neal is een van degenen die werden gekozen en later hun diploma kwamen halen. Later gebeurde dit ook met Michael in 1984. Hij werd door Chicago Bulls geselecteerd als de derde algehele aanwinst.

Hij miste de top twee drafts omdat de andere teams een center nodig hadden. Hij zou in 1986 terugkeren naar college om zijn studie af te ronden. Later studeerde hij in hetzelfde jaar af met een Bachelor of Arts-graad in geografie.

Internationale carrière

Er is veel trots verbonden aan het spelen voor je land. Hoewel prof worden de droom van een speler is, is het ook internationale vertegenwoordiging. Michael had het voorrecht om de vlag van zijn land te dragen voor een groot publiek.

Hij verscheen voor het eerst in de kleuren van de VS tijdens de Olympische Zomerspelen van 1984 die in Los Angeles werden gehouden. Onder coach Bob Knight behaalde hij 17,1 punten per wedstrijd, terwijl hij nog student was. Hij leidde zijn land in het stempelen van zijn autoriteit in het spel door goud te winnen.

Zijn volgende uitdaging was in 1992 de Olympische Spelen van Barcelona. Dit was het jaar dat het team bestond uit veel getalenteerde spelers zoals Magic Johnson en Larry Bird. Daarom werd het het 'Dream Team' genoemd. Michael speelde alle wedstrijden in dat toernooi, maar scoorde gemiddeld 14,9 punten per wedstrijd.

In de geschiedenis van het kampioenschap waren hij, Mullin en Ewing de enige basketbalatleten die ooit goud wonnen, zowel als amateurs als professionals, op de Olympische Spelen.Ook op de Pan-Amerikaanse Spelen in Caracas won hij goud.

Professionele basketbalcarrière

Professioneel worden spelers verder gemaakt in de vele competities waarvoor ze spelen. De druk wordt uitgeoefend op spelers nadat ze zijn gedraft, omdat zowel het bedrijf als de fans veel van hen verwachten. Bovendien is de NBA een van de zwaarste franchises, aangezien de beste spelers ter wereld hier bijeenkomen.

Hun doel is om bovenaan de rest te staan. Bovendien krijgen ze de kans om lucratieve contracten te tekenen die levensveranderend zijn. Met het geld dat ze verdienen, geven sommigen uiteindelijk iets terug aan hun gemeenschap. Toch was hij, toen hij in 1984 bij de Chicago Bulls kwam, vastbesloten om de beste te worden.

Zijn eerste seizoen begon met indrukwekkend spel. Hij scoorde gemiddeld 28,2 punten in elke wedstrijd, een prestatie die ervoor zorgde dat de fans verliefd op hem werden. Zelfs het andere publiek genoot ervan om hem te zien spelen. Toch kreeg deze rookie aandacht van verschillende media, zoals The New York Times.

In een van de artikelen werd hij omschreven als 'de fenomenale Rookie van de Bulls'. Deze erkenning werd nog eens extra benadrukt toen de toeschouwers MJ verkozen tot een All-Star-start tijdens dat seizoen.

Voordat de All-Star-wedstrijd van 1984-1985 überhaupt kon beginnen, was er al controverse. Sommige van de beste atleten van de competitie waren ontevreden over Jordans populariteit onder fans. Ze besloten hem buiten te sluiten. Spelers weigerden hem de bal te geven tijdens de wedstrijd. Hij werd niet beïnvloed door wat er die avond gebeurde. Bovendien was het spannend om naar hem te kijken toen hij de Bulls naar 38 overwinningen leidde van de 44 gespeelde wedstrijden.

Hoewel ze zich al vroeg in de play-offs terugtrokken, werd hij uitgeroepen tot Rookie of the Year. Zijn prestaties in die campagne inspireerden hem om het jaar erna sterker en beter uit de strijd te komen. Er moest veel werk worden verzet om Chicago glorie te brengen, en Michael was er inderdaad klaar voor.

Aan het begin van de nieuwe campagne was er veel opwinding in het kamp. Michael kreeg echter niet de start die hij had verwacht. Hij raakte geblesseerd in de derde wedstrijd van het seizoen. Dit resulteerde in het missen van 64 wedstrijden. Hoewel de Bulls de meeste wedstrijden zonder hem speelden, bereikten ze de play-offs, maar met een niet zo indrukwekkend record.

Bovendien herstelde hij op tijd om het op te nemen tegen het Celtics-team van 1985-1986, dat werd beschouwd als een van de dominante groepen in de geschiedenis van de competitie. Ondanks het verlies van de serie, scoorde Jordan 63 punten in Game 2, waarmee hij een nieuw record vestigde in een playoff-wedstrijd. Deze prestatie staat nog steeds.

Hij bleef zijn stempel drukken op het spel. Dit zou gebeuren in het seizoen 1986-1987. Aan het begin van dat seizoen was hij volledig hersteld van zijn voetblessure. Dit betekende dat zowel zijn fysieke als mentale kracht in perfecte vorm was.

Dit komt omdat hij een van de beste scorestatistieken in de geschiedenis van de franchise had. Hij had gemiddeld 37,1 punten met een schietnauwkeurigheid van 48,2%. Deze fenomenale beoordelingen droegen bij aan zijn ongelooflijke 3000 punten dat seizoen. Zulke kwaliteiten zorgden ervoor dat hij ooit samen met Wilt Chamberlin zulke hoogten bereikte.

Bovendien demonstreerde hij zijn verdedigende vermogen, wat een cruciaal element is in basketbal, aangezien hij dat jaar 100 blocks en 200 steals maakte. Met deze cijfers werd hij de eerste atleet die dat deed. Hoewel hij veroverde, versloeg Magic Johnson hem in de strijd om de MVP-award.

Dit moedigde hem nog meer aan. We weten allemaal dat gezonde competitie spelers meer motiveert om beter te spelen. En als ze geïnspireerd zijn, zien fans uiteindelijk vermakelijke vertoningen. Hoewel zijn team doorging naar de derde playoff-wedstrijd, schakelde Boston Celtic hen opnieuw uit.

Michael maakte nog steeds geweldige schoten. Hij leidde het scorebord van het volgende seizoen met meer dan 35,0 ppg. Hij won zijn eerste Most Valuable Player Award sinds hij zich bij de competitie had aangesloten. Bovendien voegde hij een Defensive Player of the Year-titel toe aan zijn naam nadat hij 3,16 steals had gemaakt en 1,6 schoten per wedstrijd had geblokkeerd. Hij leidde het team toen ze de Cavs versloegen om de eerste ronde van de play-off te bereiken.

Dit was de eerste keer dat hij zich kwalificeerde voor de finale nadat hij tekende voor Chicago. Nadat hij door was gegaan, betekende dit dat ze het op zouden nemen tegen het team van Isaiah Thomas, Detroit Pistons. Hoewel ze de serie presteerden, waren ze geen partij voor de tegenstanders, aangezien ze alle vijf de wedstrijden verloren. Daarom kwamen Pistons als winnaar uit de bus in de Eastern Conference Final.

Het seizoen 1988-89 zou voor Jordan en Chicago vergelijkbaar zijn met dat van 1987-1988. Het team eindigde met een indrukwekkend 47-35 record onder zijn leiding. Onderweg wonnen ze tegen New York Knicks en de Cavs en bereikten ze de Eastern Conference Final. Dit betekende dat ze het opnieuw tegen de Pistons zouden opnemen. Ze gingen de wedstrijd in met veel optimisme, aangezien MJ een schietpercentage van 53,5% had.

Hun tegenstanders wisten dit. Om te winnen, moesten ze hun beste speler uitschakelen. In de zes wedstrijden, elke keer dat hij de bal vasthield, waren er meer dan twee tegenstanders op hem afgekomen. Met deze tactiek versloeg Detroit Chicago. Hij kwam dicht bij een plaats in de NBA-finale. Hoewel hij twee seizoenen achtereen in de finale was uitgeschakeld, voelden hij en zijn team dat een trofee binnen handbereik was. Ze bleven hard werken en speelden beter. Een nieuwe lichting opwindend talent dat werd geïntroduceerd, droeg bij aan hun smaak.

Chicago begon erkenning te krijgen als een team dat snel in opkomst was. Ze domineerden teams als Cleveland, 76ers en de Bucks en bereikten de finale van de Conference van 1989-1990. Hoewel ze 55-27 in de competitie behaalden, waren ze opnieuw geen partij voor de Pistons. De Bulls waren teleurgesteld in zichzelf. Ze konden niet steeds tweede viool blijven spelen voor hun rivalen.

De nederlaag van het vorige seizoen zat nog vers in het geheugen van de spelers. Desondanks deden ze het het volgende seizoen nog beter. Individueel behaalde Jordan 31,5 punten in elke wedstrijd en daarmee werd hij gekozen tot MVP. Dit was zijn tweede ooit in zijn carrière. De fans genoten ervan om hun team tegen tegenstanders te zien spelen, want ze waren fascinerend.

Ze eindigden uiteindelijk als eerste in hun divisie en behaalden ook 61 overwinningen. Deze groep atleten voelde zich inderdaad compleet. In de play-offs versloegen ze Philadelphia 76ers en New York Knicks en bereikten ze de Eastern Conference Finals. Voor de vierde keer zouden ze de Pistons ontmoeten in een serie die hun voortgang naar het volgende niveau zou bepalen. Daarom moesten ze hun beste spel laten zien, en dat deden ze. Ze waren onder de indruk dat ze hun tegenstanders voorbijstreefden en zich zo kwalificeerden voor de NBA-finale.

Michael had Chicago eindelijk naar zijn allereerste NBA-finale geleid. Hun tegenstanders waren Magic Johnson en James, twee taaie individuen van de Lakers-kant. In die serie kwamen de Bulls echter als winnaars uit de bus nadat ze vier wedstrijden hadden gewonnen tegen de enige overwinning van de tegenstander. Zijn opwindende optreden leverde hem zowel de NBA-titel als de NBA Finals Most Valuable Player Award op.

Vervolgens komt succes niet alleen. Chicago bleef de rest van de wereld bewijzen dat hun titeloverwinning geen toeval was, maar een teken dat ze het beste team in de competitie waren. Als je kampioenen verdedigt, wil iedereen je altijd verslaan.Daarom moet je blijven winnen om de status quo te behouden. In de campagne van 1992-93 zou Jordan ervoor zorgen dat de titel thuis bleef.

Zijn run was boeiend toen hij een tweede opeenvolgende MVP-titel pakte. Ze zouden als winnaars uit de Eastern Conference komen en het opnemen tegen de Trail Blazers in de finale. Ze pakten de trofee nadat ze zes wedstrijden hadden gewonnen. En toen de avond ten einde liep, voegde hij zijn tweede MVP-finaleprijs toe aan zijn naam.

De prestaties van het vorige seizoen zorgden ervoor dat Chicago hun titel als regerend kampioen behield. Dit was iets dat ze niet snel zouden opgeven. Ook de tegenstanders rekruteerden verschillende spelers om de aanval van de kampioenen te evenaren. Ondanks deze interventies gingen Jordan en de Bull's door de hele Eastern Conference en bereikten ze de finale van de competitie van 1993 tegen Phoenix Suns. Een overwinning tegen de Suns zorgde ervoor dat ze hun derde titel pakten. Bovendien werd hij de eerste speler ooit die drie opeenvolgende NBA Final MVP-awards won.

In de tijd dat hij zijn derde titel won, had hij zeven jaar bij de Bulls doorgebracht. Hij was al succesvol geworden op het veld en ook in het leven. Door zijn beroemdheidsstatus en het spel bij te houden, leek hij overweldigd. Daarom wilde hij binnenkort stoppen met basketbal.

Pensioen

In oktober 1993 verliet Michael de NBA met gratie en eer; hij ging met pensioen op 30-jarige leeftijd. Hij verklaarde dat de dood van zijn vader en zijn verlies van verlangen naar het spel hem ertoe aanzetten om met pensioen te gaan. Dit was zijn eerste pensionering in zijn carrière.

Terwijl hij nog niet speelde, verbaasde hij velen begin februari 1994 toen hij ging spelen in de Minor League Baseball toen hij tekende voor Chicago White Sox. MJ zei dat hij dit deed voor zijn overleden vader die zich had voorgesteld dat zijn zoon in de Major Baseball League zou spelen. Binnenkort zou hij met pensioen gaan in 1995 na de staking van de MLB.

De terugkeer

Na zijn periode in Baseball kondigde hij in maart 1995 zijn terugkeer naar de NBA aan in een persbericht, door simpelweg te zeggen: 'Ik ben terug'. Bij zijn terugkeer kon hij zijn beroemde 23 Jersey-nummer niet dragen, omdat Chicago dat had ingetrokken, dus koos hij voor nummer 45.

Ondanks dat hij een tijdje uit de running was, zag hij er nog steeds goed uit. Hij leidde zijn team naar de play-offs waar Orlando Magic hen versloeg. Het verlies motiveerde hem verder in het volgende seizoen. Bovendien maakte de toevoeging van Dennis Rodman in het seizoen 1995-1996 het team sterker. Jordan werd vervolgens gekozen voor zowel de All-Star Game als de reguliere campagne MVP.

Ook versloegen ze al hun tegenstanders in de play-offs om zich te kwalificeren voor de finale tegen Seattle SuperSonics. MJ bracht Chicago's 4e kampioenschap toen ze hun tegenstanders met 4-2 versloegen in die serie. Dit was de eerste titel na het vertrek van zijn vader en hij vond het een eer om de trofee omhoog te houden.

Michael zette zijn indrukwekkende run in het seizoen 1996-97 voort. Hoewel hij de MVP-award van het seizoen niet won, zorgde hij ervoor dat het team de finale bereikte. Ondanks dat hij zich ziek voelde tegen de Utah Jazz, scoorde hij 38 punten, waardoor zijn team opnieuw voor de vijfde keer de NBA-titel binnensleepte. Bovendien voegde hij ook zijn vijfde MVP-finaleprijs toe.

Chicago domineerde de competitie opnieuw. In het volgende seizoen gingen ze als regerend kampioen naar binnen en kwamen ze als kampioen naar buiten. Ze kwalificeerden zich via de Eastern Conference, gingen naar de finale om het op te nemen tegen Utah Jazz en wonnen hun zesde titel. Niettemin vestigde Michael een record toen hij zijn zesde laatste MVP koos.

Na zijn tweede indrukwekkende reeks in zijn carrière ging hij in 1999 voor de tweede keer met pensioen.Hij ging een jaar met pensioen en kwam terug als gedeeltelijke eigenaar van de Washington Wizards.

Washington Wizards

Eind 2001 kondigde Jordan aan dat hij terug zou keren naar de NBA om voor de Wizards te spelen. Hij speelde tot 2003 voor Washington. In zijn laatste wedstrijd tegen de 76ers kreeg hij een staande ovatie van de 21.257 fans, zijn teamgenoten, tegenstanders en zelfs de officials.

Familie

Michael Jordans kinderen zijn Marcus, Jeffrey, Jasmine, Victoria en Ysabel. Zijn kinderen zijn van twee verschillende vrouwen. De eerste drie kreeg hij met zijn eerste vrouw Janita en de tweeling met zijn vriendin van lange tijd, Yvette Prieto.

Hij trouwde in 1989 met Juanita Vanoy. Zowel Michael als zijn vrouw dienden in 2002 een echtscheidingsverzoek in, omdat ze beweerden dat het te wijten was aan onoverbrugbare verschillen. Later legden ze hun problemen opzij en verzoenden ze zich. Dit duurde niet lang, want ze vroegen opnieuw om een ​​scheiding. De rechtbank gaf hun in 2006 hun zin. Na hun minnelijke scheiding ontving Juanita een schikking van $ 168 miljoen. Michael vroeg Yvette, een Cubaans model, in 2013 ten huwelijk. Ze trouwden in 2014 in een bruiloft die naar schatting $ 10 miljoen kostte.

Michael Jordan-kinderen zeggen dat hun vader hen inspireerde om te zijn wie ze nu zijn. Ze voegen er ook aan toe dat hij hen niet pushte om basketbal te spelen, maar dat hij een constante motivatie in hun leven was. Zijn twee snelle zonen speelden basketbal toen ze op de middelbare school en op de universiteit zaten. Hoewel ze nooit prof zijn geworden, hebben ze hun carrières waar ze trots op zijn.

Jasmin speelde daarentegen nooit basketbal, maar ging Sportmanagement studeren aan de Syracuse University. Op die instelling ontmoette ze haar vriend, Rakeem Christmas. Samen hebben ze een zoon genaamd Rakeem Michael Christmas, Jordans eerste kleinkind. Momenteel werken ze samen met haar broer voor Jordans merk Nike. Verder is er weinig bekend over de tweeling, omdat hun levens privé zijn gehouden.

Netto waarde

De laatste dans, een Michael Jordan-documentaire, heeft geprobeerd het hoogtepunt van MJ's carrière en zijn transcendentie naar grootsheid te presenteren. Veel mensen kennen het merk Air Jordan, maar heel weinig mensen weten hoeveel hij waard is.

Michael is een slim persoon, die het grootste deel van zijn vermogen verdiende met zijn professionele carrière, aanbevelingen en andere investeringen zoals het verwerven van Charlotte Hornets. Volgens de recente beoordeling van Forbes in mei 2020, wordt MJ gewaardeerd op $ 2,1 miljard. Het tijdschrift rangschikt hem op nummer 1.001 in de wereld. Dit maakt hem daarom de rijkste gepensioneerde atleet ter wereld.

Tijdens zijn tijd in de NBA verdiende Michael $94 miljoen door te spelen voor zowel Chicago als Wizards. Deze inkomsten en dit succes zorgden ervoor dat hij investeerde in andere lucratieve zaken, waardoor zijn waarde toenam. Toch ontving hij sponsorovereenkomsten van grote merken als Nike, Chevrolet, Coca-Cola en anderen. Van deze bedrijven verdiende hij meer dan $1,7 miljard vóór belastingen.

Bovendien heeft de release van Nike's Air Jordan, die zowel populair is geworden in de NBA als in andere mode-industrieën, dit aantal nog verder opgevoerd. Jaarlijks ontvangt hij bijna $ 135 miljoen van de verkoop van het model. Dit is vier keer zoveel als wat LeBron krijgt aan schoenendeals. Als je je schoenen wat meer smaak wilt geven en cool wilt zijn als MJ, bezoek dan Freaky-schoenen. Op het platform krijg je creativiteit, want het bedrijf laat je ze ontwerpen. Bovendien zijn ze niet alleen van kwaliteit, maar ook betaalbaar.

Bovendien investeerde Michael in 2003 geld in de Charlotte Bobcats, waar hij minderheidsaandeelhouder werd. Later in 2010 kocht hij de franchise voor $275 miljoen.Een sterke stijging in de waarde van de Charlotte Hornets in de loop van de tijd, zorgde ervoor dat het veel geld verdiende. Momenteel is het team 1,5 miljard waard. Hoewel hij 20% van de aandelen van het bedrijf verkocht, is hij nog steeds de meerderheidsaandeelhouder.

Jordan bezit daarom meerdere huizen van grote waarde in plaatsen als Utah, Illinois en North Carolina en andere. De waarde van deze huizen varieert van $ 2,8 miljoen tot $ 15 miljoen. Bovendien zal hij geen geld ontvangen van zijn recente documentaire 'The Last Dance', omdat hij de winst van de film aan een goed doel wil doneren. Deze zet en vele andere acties bewijzen dat hij niet zomaar een rijk persoon is, maar een persoon die om anderen geeft.

De kern van de zaak

Het verhaal van Michael Jordan zal nog generaties lang worden verteld. Deze fantastische atleet en individu domineerde een van de beste basketbalcompetities ter wereld. Zijn zes titels, zes laatste MVP's en nog veel meer onderscheidingen verdiende hij. Het was zijn hart, passie, vastberadenheid en drive die hem tot een van de beste sportpersoonlijkheden aller tijden maakten. Hij nam het op tegen topteams en spelers die hem altijd wilden overtreffen omdat ze wisten hoe goed hij was.

Ondanks dat hij op de top van zijn kunnen was, liet hij zien dat hij een mens was. Dit komt omdat hij ook zijn flows in het leven had. Niettemin waren de wedstrijden niet makkelijk voor hem, aangezien hij niet altijd won. Bovendien waren zijn dieptepunten zwaarder voor hem dan zelfs de hoogtepunten.

Bijvoorbeeld, het verlies van zijn vader brak zijn geest, maar hij vocht door. Historisch gezien werden zelfs de meest significante mensen zoals Nelson Mandela, Mahatma Gandhi, Isaac Newton en meer geconfronteerd met uitdagende situaties. Wat hen iconisch maakt, is hoe ze uit de pijn kwamen en overwinnaars werden. Daarom inspireert de manier waarop hij met die gebeurtenis omging niet alleen basketballers, maar ook veel mensen uit alle lagen van de bevolking.

Bovendien willen veel jonge spelers meer op Michael lijken. Dit toont de impact die hij had op het spel tijdens zijn periode in de NBA. Hij was degene die de status van Chicago Bulls als een dominante franchise en waardevol team in zijn tijd verhief. Toen hij vertrok, werd het bedrijf een schim van wat het ooit was.

Deze statistieken laten zien dat hij van grote waarde was voor hen en ook voor de league. Hij is een liefhebbende familieman en zelfs een pijler van hoop voor zijn gemeenschap, aangezien hij miljoenen dollars doneert aan verschillende goede doelen. Van zijn bescheiden begin en verheffing tot de top, vertegenwoordigt hij echt grootsheid.